eskiden fazla içmezdim. iki gün üstüste içtiğim gün sayısı, bir elin beş parmağını geçmez. ama artık neredeyse her gece bir kadeh bile olsa bir şeyler içiyorum. çünkü artık tahammül edemiyorum. ne üzerinde yaşadığım ülkeye, ne içinde mahsur kaldığım topluma ne de beynimden geçenlere. haliyle şarabımı alıp, müziğimi açıp başka bir dünyaya geçiyorum.
içki benim kendi gerçekliğime kaçmama vesile oluyor bu aralar. çünkü artık tahammül edemiyorum. yıldım, her türlü aptallıktan ve ahmaklıktan. onu yaparsan günah, şunu edersen ayıp ötekine dokunursan yazık zırvalıklarından. ben artık şarabımı alıp, müziği açıp içmek istiyorum. çünkü
varoluş bir hörgüç gibi sırtıma yapışıp kaldı. ve ben onu ne
ruhumdan ne de
bedenimden söküp atamıyorum.